Over the course of many years, without making any great fuss about it, the authorities in New York disabled most of the control buttons that once operated pedestrian-crossing lights in the city. Computerised timers, they had decided, almost always worked better. By 2004, fewer than 750 of 3,250 such buttons remained functional. The city government did not, however, take the disabled buttons away—beckoning countless fingers to futile pressing.
Initially, the buttons survived because of the cost of removing them. But it turned out that even inoperative buttons serve a purpose. Pedestrians who press a button are less likely to cross before the green man appears, says Tal Oron-Gilad of Ben-Gurion University of the Negev, in Israel. Having studied behaviour at crossings, she notes that people more readily obey a system which purports to heed their input.
Inoperative buttons produce placebo effects of this sort because people like an impression of control over systems they are using, says Eytan Adar, an expert on human-computer interaction at the University of Michigan, Ann Arbor. Dr Adar notes that his students commonly design software with a clickable “save” button that has no role other than to reassure those users who are unaware that their keystrokes are saved automatically anyway. Think of it, he says, as a touch of benevolent deception to counter the inherent coldness of the machine world.
That is one view. But, at road crossings at least, placebo buttons may also have a darker side. Ralf Risser, head of FACTUM, a Viennese institute that studies psychological factors in traffic systems, reckons that pedestrians’ awareness of their existence, and consequent resentment at the deception, now outweighs the benefits. | در طول سالهاست که بدون هیچ مشکلی جدی در مورد آن، مقامات در نیویورک، اکثر دکمه های کنترل را غیر فعال کرده اند که یک بار چراغ های عبور گذرگاه در شهر را در اختیار داشتند. تایمرهای کامپیوتری، تصمیم گرفتند، تقریبا همیشه بهتر کار می کردند. تا سال 2004، کمتر از 750 از 3،250 چنین دکمه ها باقی مانده بود. با این وجود، دولت شهر دکمه های غیرفعال را کنار گذاشت و انگشتان بی شماری را به فریب دادن فشار داد. در ابتدا، دکمه ها به دلیل هزینه حذف آنها جان سالم به در بردند. اما معلوم شد که حتی دکمه های غیر کارایی به هدف می رسند. طلعرون گیلاد از دانشگاه بن گوریون Negev در اسرائیل می گوید: عابران پیاده که یک دکمه را فشار می دهند، احتمال دارد که پیش از ظهور سبز ظاهر شوند. او پس از مطالعه رفتار در گذرگاه ها، متوجه شده است که مردم به راحتی از یک سیستم اطمینان می گیرند که به اهمیت ورود آنها احترام می گذارد. Eytan Adar، متخصص تعامل انسان و کامپیوتر در دانشگاه میشیگان، آن آربور می گوید که دکمه های غیر فعال باعث ایجاد اثرات پلاسبو از این نوع می شوند، زیرا افرادی مانند تصور کنترل سیستم هایی که استفاده می کنند، احساس می کنند. دکتر آدار یادآور می شود که دانش آموزان او معمولا نرم افزار را با یک دکمه "ذخیره" قابل کلیک طراحی می کنند که هیچ نقشی در این امر ندارد، تا اطمینان یابند که کاربران نادیده بگیرند که کلیدهای خود را به طور خودکار به طور خودکار ذخیره می شوند. او می گوید، به عنوان لمس فریب خیرخواهانه برای مقابله با سرماخوردگی ذاتی جهان ماشین، می گوید. این یک دیدگاه است اما، حداقل در جاده ها، دکمه های پلاسبو ممکن است یک طرف تیره تر داشته باشند. رالف ریسر، رئیس FACTUM، یک موسسه وین که فاکتورهای روانشناختی در سیستم های ترافیکی را بررسی می کند، معتقد است که آگاهی عابران پیاده از وجود آنها و نارضایتی ناشی از این فریب، در حال حاضر بیشتر از مزایای آن است. |